ben sana sevmenin ne demek olduğunu öğrettim sende bana
seni sevmenin ne kadar yanlış olduğunu
şimdi sırada gitmek var.
yüreğimde kalan emanet sevgini vererek çıkacağım hayatından.
ve nasıl girdiysem yalan gözlerine öylece akıp gideceğim.
bir kaç damla gözyaşıyla birlikte yanaklarından süzülüp dudaklarında son bulacağım.
hani herşeyin başladığı yerde.
şimdi sırada susmak var.
şiir bitince başlayacak sessizliğim.
duymayacaksın bir daha “seni seviyorum” sözünü benden.
bir başkasının söylediği en güzel söz bile titretemez yüreğini bundan sonra.
ve hiçbir şeyin değerini kavrayamaz benliğin ben sustukça.
suskunluğum saklıdır.
ihanetinin suçlusu olan “dilinde” hani bana herşeyim dediğin yani yalanlarınla yaraladığın yerde.
şimdi sırada gülmek var…
gözyaşıyla geçen yıllara inat gülmek.
yağmurlarla yarışmaktan vazgeçmek.
ama ben sende unuttum gülüşümü.
girişinde parkı olan şehirlerde kaldı tüm sevinçlerim.
çokça aşk.. özlem… isyanlar ve gözyaşı. işte sana gençliğim.
oysa ki herşey güzeldi bir zaman.
adam gibi ağlamak bile koymuyordu. bugünkü sahte gülüşler kadar
şimdi sırada isyan var.
“sonsuza dek ” diyen dillere aşkın gücüyle aşılan yollara.
kollarımda beklerken ellerde gördüğüm sahte yüreklere.
ve bana hatırla diye bıraktığın geceler..
isyan nerde başlar bilir misin sen?
sevgiyle çarpan kalbin ihanetle durduğu yerde.
şimdi sırada maziyi gömmek var.
sonu hüsranla biten seneleri.
hepsi seninle yaşanmıştı.
mevsimlerin bir tadı vardı eskiden.
seni bana sevdiren yüzündeki imkansızlıktı.
mutluluk mu? uzun zamandır uğramadı…
çünkü o uzakta ki bir şehrin tozlu kaldımlarında kaldı.
şimdi sırada özlemek var.
huzurla geçen yılları.
yalansızdolansız tüm saflığımla kollarında uyanmak istediğim sabahları.
geceleri uyurken hayalimde duran sıcaklığı özlemek.
o sıcaklık şimdi resimlerin hatırlattığı anılarda saklı.
şimdi sırada unutmak var.
yaşanan ya da yaşanmayan güzel günleri.
büyüsü bozuldu bu sevdanın.
en iyisi kurutmak hayalleri ve bir daha kurmamak düşünmemek geçmişi.
ve sürdürmemek yalan yüreğimde yarattığım hiçbir geleneği. bir güzelliktin uzun zaman önce yüreğimde yer eden.
şimdilerde ise çirkin ruhunla birlikte kaybolup giden.
şimdi sırada teşekkür var.
“sevgili olmayı ” başardığın zamanlarda yaşattığın mutluluk için.
pınarlarımı kurutup başkasına ağlamamı engellediğin için.
benliğinde yer eden anıları benimle yaşamayı tercih ettiğin için.
ve en önemlisi bir dilim ekmeği ikiye böldüğün için.
aslında o kadar çok teşşekür borçluyum ki.
mesela derslere sarhoş girişim!
hiçbir şiirimi istediğim gibi bitiremeyişim!
acıları yüreğime kazıyıp mutluluğumu gölgeleyişin!
çok sevdiğim şarkı sözleriları unutuşum.
hepsi senin eserin teşekkürler sevgilim.
kalabalıklar ortasında yalnızlığı tattırdın.
bakamaz oldum uğruna kırdığım dostların yüzüne.
açamıyorum odamın penceresini güneşe olan utancımdan!
o çok sevdiğim rüzgar benden uzak esiyor şimdi.
sonbahar da küstü.
yapraklar öyle güzel sararmıyor.
oysa tek sırdaşımdı seni bana sevdiren kasım yağmuru.
gençliğimi çöpe attım sayende ve yıktın beni ayakta tutan umudu.
teşekkürler sevgilim son kez teşekkürler…..
iclal aydın
