CiMeLeon

O mavi bir film, ya da mavinin filmi nasıl düşünürseniz düşünün Hugo’yu izlerken mavi rengi düşünmemeniz ya da farketmemeniz mümkün değil. Gök mavisi baskın, yer taşlarında mavi çizgiler hakim, güvenlik görevlisi tek başına zaten mavi, Hugo’nun gözleri masmavi. Neden mi? Bence rüya rengi de mavi o yüzden; çünkü Hugo aslında çok büyük bir rüyanın insanın en büyük rüyalarından birinin, Sinemanın nasıl ete kemiğe büründüğünü anlatıyor size inceden….. O yüzden film mavi, rüyanın rengi gibi mavi…. Halen bu rüyayı görebilenler için muazzam bir zevk Hugo’yu seyretmek…. Çünkü biz rüyaların gerçekleştiğine hep inandık, hala da inanıyoruz. Bu masala inandığımız sürece nefes alabileceğimizi, nefes aldığımız süre boyunca da bu masala inanacağımızı biliyoruz en azından…. O yüzden mavi bizim rengimiz tıpkı filmin rengi olduğu gibi….

Brain Selznick’in romanından uyarlama bir Scorsese filmi olan Hugo alıcının karşısına üç boyutlu çıkıyor. Scorsese, Robert Richardson ile birlikte harika bir görsel şölen hazırlamış bize… Evet, çok klişe bir söylem ama hakikaten görsel bir şölen bu film; detayların çokluğu ve o detayların ince ince size sunulmasına hayran kalmamak için sinemayı sevmemek ve anlamamak gerekir. Anlamamak derken, evet sinemanın nasıl başladığını; at hikayesini; ayaklarının yere basıp basmadığının tartışıldığını, 1895′ te Lumiere Kardeşler’in ilk kez yaptığı sunumu, Geerges Milies’in bu işe çok sağlam gönül verdiğini, hareket eden tren ile ilgili ilk filminde insanların trenin hareketinden gerçekten korktuğunu bilmeyenler, eski ama eski filmlerde aşırı büyük dekorların kullanıldığını, ailecek çalıştıklarını, bereber elleriyle boyadıklarını filmleri bilmeyenler ve bunları hatırlayınca heyecanlanmayanlar için film sadece film olarak kalacaktır…. Ama filmin içindeki sinemayı görebilenler umut ediyorum ki benim gibi tüyleri diken diken olarak izleyeceklerdir. Film bitince o eski filmleri seyretmiş olmanın gururu ve mutluluğu ile o koltuktan kalkasım gelmedi; yüzümde en mutlu gülümsememle yanımda oturan kızıma büyünce bu filmi tekrar seyredelim diyebildim sadece…. Bir ustanın sinemanın en emektar ama malesef en çok eziyet çeken ustasına saygısından ibaret Hugo….

Evet kısacası sinema sizin için vazgeçilmezse Hugo’yu seyretmeniz gerekir. Sinemada seyretmeye de özen gösterin çünkü o maviyi görmeniz ve hissetmeniz lazım iliklerinizde…. O rüyanın gerçekleşebileceğine başka türlü inanmanız pek mümkün değil… ”Bir şeye inanmak ” gönülden inanmak en önemlisi de inandığınız şeyin olacağına inanmak: Hugo bu düsturun etrafında dönen bir senaryoya sahip detaycı bir film dediğim gibi…. Tek başınıza da olsanız, bir tek siz bile inansanız rüyanın gerçekleşeceğine , o demir adamın bir gün yazı yazacağına inanmak ve bunun için imkansızlığın içinde imkan yaratmak zorunda kalsanız da bırakmayın, umudunuzu yitirmeyin, o demir yığınına sırtınızı dönmeyin der Hugo satır aralaraında…. Bu yolculuğun çok uzun olduğunun bir kanıtıdır Millies…. Bir gün her şeyin değişebileceğinin göstergesidir…. Yeter ki iste; rüyayı ,maviyi yitirme….

David Camereon’ ın da dediği gibi en gerçekçi ve etkileyici bir üç boyutlu film Hugo; ayrıca 1999’daki  ”Bringing Out The Death” den beri DiCaprio’suz ilk Scorsese filmi olması hasebiyle sinema müptelaları içn ilginç bir film…. Hugo’nun bir sözü benim çok hoşuma gitti ve aynı zamanda çok güzel bir felsefesi var:

”I’d imagine the whole world was one big machine. Machines never come with any extra parts, you know. They always come with the exact amount they need. So I figured, if the entire world was one big machine, I couldn’t be an extra part. I had to be here for some reason. ”

Hugo der ki dünya bir makinadır ve parçalara ihtiyaç duyar. Bütün parçaların bir işlevi var; ben de bu makinanın bir parçasıyım mutlaka benim de bir görevim vardır…. Bir sebepten burdayım, bir sebepten burda olmak zorundayım…..Güzel değil mi? Hepimiz bir sebepten buradayız; işte iş o sebebi bulmak ve doğru kullanmak…. Ben bunu çok sevdim….

İnanmayı bırakmayın, umudunuzu yitirmeyin…. Rüyaların yapıldığı yerin bu mavi gökyüzünün altı olduğunu asla ama asla aklınızdan çıkarmayın…. İnandığımız ve uğruna çabaladığımız sürece demir adamlar yazı yazarlar; hem de bizi yazarlar…..

ANLADIĞIN KADAR ÖZGÜRSÜN……

SİNEMAYLA KALIN….

MAVİ KALIN….