CiMeLeon

“Hiç bir yere gitmeden daha uzağa gidemezsin.”

Truman (Truman Show)

Evet 2022’nin son günü bugün. Biraz romantiğim ben nedense sabahtan beri. Hani misafir gidince ev bomboş kalır ya, o his var. Evden uçup da sana yabancılaşan evler sanki 22 bugün bende. Benim özel yaşamım için iyi bir yıldı. Elbette ki hepimizdeki izdüşümü bu değil o yüzden o toplara girmeyeceğim. Parayla değil sırayla olduğunu bilecek yaşlardayım çok şükür. Evet yaşlarım da epey büyüdü değil mi? Ellilerime geliyorum. Vallahi ben bile şaşırıyorum düşününce. 

Dün bir karar aldım. Öyle pek de “Bir karar aldım insanı değilimdir,” ama aldım vallahi. Cuma akşamı çalışmasından sonra oturumu kapatınca düşündüm: Bundan sonra her yıl bir dosya! 2022 de bir dosya tamamlayınca o derinliklerde yüzmek hoşuma gitti zahir. Her yıl bir dosya tamamlamayı seçiyorum. “Seçiyorum,” demem lâzımmış. Can arkadaşım uyardı. Tabii cümlenin fiili önemli…

Güzel bir yıldı 2022. Hızlı, şaşırtıcı, sabırlı bir yıldı. Sabır etmeyi biliyordum da bir üst seviyeye geçtim sanki bu yıl. Yazarlık kariyerimde, ay ne güzel laf bu, evet yazarlık kariyerimde başka bir boyuta adım attım. Konuşan Kelimeler’i bir üst seviyeye taşıdım. Hâlâ da devam ediyorum o konuda geliştirici çalışmalara. Bugün Nevra “Ben senin yeni yıl dileğini biliyorum,” dedİ; bildi de. Onun dahi bildiği bir dileğim var. İstiyorum gerçekten, hadi hayırlısı. 

Hayatıma lamayı başardığım yeni insanlar güzel heyecanları da heybelerinde getirdiler. Yolda olma hali gerçekten kıymetli. Artık nerede olmak istediğimi aynı zamanda da nerede olmak istemediğimi de biliyorum. Zor bu iş vallahi, bilirsiniz o kadar da kolay değil. İnsanın kendini inşası işiyle doğru orantılı zamansal ve birikim olarak. Giden geri gelmiyor. Dün gece yirmi sene öncesinde uyandık yazı arkadaşlarımla 2003’te. Zor oldu. Genç değildik ve bu kadarının bir daha yaşayacak olmamız biraz gerdi bizi. Yirmi seneyi bir daha yaşayacak olmak, değiştirebilir miydik ki? Hatalarımızı yapmayalım falan demedik hiç birimiz. Neden? Bilinç altımızda o hatırların bizi biz yaptığını biliyoruz çünkü. Kimse hadi dikkat edelim demedi. Çok güzeldi. Yolculuğa başladık direk. Belki de bu konsantre olma hali bize son on yıldan hatıra. “Neden eski şarkılar çalıyor?!” diye ağlayıp dertlenmenin gereği yok ne çalıyorsa dans et. Ağlamamız gerekiyorsa ağlayacağımız, zevk alacağımız işleri yapacağımız, sağlıklı, dosyalarımızı itinayla bitirebildiğimiz hoş bir yıl olsun. Yıllar sonra anarken gülümseten milyonlarca anımız olsun 2023’ten. 

Dertlerimizin hiç birini bırakamıyoruz hepimiz biliyoruz. Hepsini kapalı kutularda sırtladık gidiyoruz. Tavuk yiyeceğiz, hediyeler vereceğiz birbirimize, bir iki kadeh parlatacağız ve hop divanda yastıkların yerini değiştirip diğer tarafa yatacağız. işte bu, günü güne ekleyerek devam…

Keyifli uçuşlar!